Welkom bij Status B.V.

Het was voor mij heel moeilijk om werk te vinden, omdat ik de Nederlandse taal niet sprak, en ook vanwege mijn leeftijd. Ik ben in Venezuela geboren en heb heel lang op Aruba gewoond. Dertien jaar geleden kwam ik met mijn Arubaanse man en gezin naar Nederland, maar toen ik er na mijn echtscheiding alleen voor kwam te staan, moest ik zorgen dat ik onafhankelijk kon leven. In het begin had ik geen keuze. Ik moest naar de gemeente om een uitkering aan te vragen. Gelukkig verwezen zij mij door naar Status B.V. Een hele periode ging ik daar wekelijks langs. Ze hielpen mij met taalvragen en samen bekeken we vacatures. Ze namen echt de tijd voor me. Ik heb een cursus kunnen volgen en een diploma gehaald. Na ongeveer zes maanden kon ik ook daadwerkelijk aan de slag. Uiteindelijk vond ik zelf werk, maar ik durf te beweren dat ik het zelfvertrouwen en de kracht om dit te doen, heb verkregen bij Status B.V. Voorheen was ik namelijk angstig om mezelf te presenteren. Ik werk inmiddels twee jaar bij een Amersfoorts restaurant. Ik kan daarmee weer geheel op eigen benen staan. Het allermooiste vind ik nog de voldoening die het geeft dat mensen weer blij met me zijn. Ik kan weer iets betekenen.

Iris is alleenstaande moeder. Ze onderhield zichzelf en haar kleine koter van een uitkering. Eerder dacht ik: een leuke baan vinden, gaat voor mij toch niet makkelijk. Ik heb mijn handen zo al vol genoeg. En ik krijg elke maand mijn geld. Waarom zou ik heel veel moeite doen voor het vinden van een baan?

Toen kreeg Iris via de gemeente Soest een leer-werkplaats aangeboden als callcentermedewerker bij Status B.V. Ze mocht op gesprek komen. “Ik stond niet heel erg te springen, maar ik wist dat deze dag ooit zou komen. Ik ging er dus maar voor.” Het gesprek beviel Iris wonderwel. “Het concept van Status B.V. sprak me heel erg aan. Mensen zoals ik, die al heel lang buiten het arbeidsproces staan, krijgen daar weer een kans om aan het werk te komen. Zelfs de eigen medewerkers hebben een soortgelijke voorgeschiedenis. Ik voelde me welkom en gelijkwaardig.” Iris leerde een hoop tijdens haar stage en groeide uit tot een volwaardige medewerker.

Ik raad iedereen die een baan zoekt, Status B.V. aan. Vorig jaar overleed mijn man. Tot die tijd redden we het samen altijd prima, maar daarna moest ik naast dit verlies opeens voor mezelf zorgen. Ik ontdekte al snel dat ik graag wilde gaan werken om weer onder de mensen te komen. Maar een baan vinden, dat bleek nog niet zo gemakkelijk met mijn leeftijd. Via de afdeling Arbeidsintegratie kwam ik bij Status B.V. terecht. Bij hen kon ik een cursus interieurverzorging doen. Volgende week mag ik mijn diploma ophalen. En nog beter, deze week ben ik begonnen met werken. Ik werk nu vijf dagen in de week, drie uurtjes op een dag. Daarmee kan ik helemaal uit de uitkering. Ik ben ontzettend blij dat ik weer wat te doen heb. Status B.V. heeft mij enorm geholpen: hoe maak je een cv, hoe presenteer je jezelf? Ze namen de tijd het me allemaal te leren.

Van oorlog naar vrijheid. In één zin vat dat het leven samen van de uit Irak afkomstige Gala. Veertien jaar geleden ontvluchtte ze er zonder man, maar samen met haar drie kinderen, de oorlog. Al zwervend door Europa, kwam ze uiteindelijk in Nederland terecht. “Die beginperiode was een hele moeilijke tijd. Ik was de taal niet machtig. Ik sprak alleen Engels. Werkelijk alles was anders dan ik kende.” Gala overleefde met haar kleintjes, maar toen die groot genoeg waren, wilde Gala meer. “Ik wilde weer naar buiten, mensen leren kennen en daarnaast ook heel graag iets extra’s verdienen om af en toe eens iets leuks te kunnen doen. Ik wilde aan het werk.” Gala woonde nog in Friesland, waar absoluut geen werk te vinden was. In 2010 trok ze de stoute schoenen aan. Ze verhuisde naar Amersfoort. “Ik vertrouwde erop dat in het midden van het land de kans op werk groter zou zijn.”

Status B.V. heeft de extra hulp gebracht die ik nodig had om aan het werk te komen. Elders kreeg ik die niet. En het jne was dat ik vanaf het begin gewoon mezelf kon zijn. Er was geen druk. Ik hoefde in principe niks. Zij hebben gekeken naar wie ik ben en wat bij mij past. Ondertussen werk ik als interieurverzorgster in een verzorgingstehuis. Ik ben ontzettend blij dat ik weer onder de mensen kom, weer een ritme heb, en een reden heb om uit mijn bed te komen. En ik ben nuttig. De mensen in het verzorgingstehuis laten merken dat ze me waarderen. Onder het schoonmaken, maak ik vaak gezellig een praatje met de bewoners. Af en toe moet ik dan even laten weten dat ik door moet met werken, anders blijven de kamers vies. Gelukkig wordt dat ook wel begrepen. 

‘U bent afgewezen, omdat u te weinig ervaring heeft.’ Dat is de reactie die heel veel net afgestudeerde jongeren te horen krijgen. Ook Daisy, een afgestudeerde helpende (niveau 2), kreeg deze reactie steeds maar weer terug op haar sollicitaties. Bovendien had ze te maken met een moeilijke thuissituatie. Daardoor voelde ze zich extra onzeker. “Tja, dan ben je zeventien jaar en kom je meteen al thuis te zitten. Ik kon gewoon geen werk vinden. Ik woonde afwisselend bij mijn vader en moeder en kon mezelf nog redden. Maar ik voelde me nutteloos en ongelukkig doordat ik niets te doen had. Ik wilde graag geld verdienen in plaats van thuis op de bank hangen.”