Welkom bij Status B.V.

Graag ben ik een goed voorbeeld voor mijn kinderen. Ondanks problemen in het leven, moet je er iets van maken. En dat heb ik voorgeleefd. Vijf jaar geleden vluchtte ik met mijn vier kinderen vanuit Irak naar Nederland. We kregen een uitkering, maar ik ben niet stil blijven zitten. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan, een opleiding tot horeca-assistent gevolgd en een opleiding interieurverzorging gedaan. Ondertussen ben ik ingeburgerd en heb ik de Nederlandse taal geleerd. Een aantal weken geleden kwam ik bij Status B.V. terecht via de N.V.A. (centrum voor duurzame inburgering). We hebben in korte tijd samen op alle mogelijke manieren gesolliciteerd. Ik voelde me daar heel erg begrepen. Zij voelen aan wat ik nodig heb. Inmiddels ben ik al aan het werk in een bedrijf als interieurverzorger. En ik heb een tweede aanbod op zak. Ik was in Irak lerares. Nu maak ik schoon. Het maakt niet uit. Werk is werk. Mijn droom is uiteindelijk een eigen cateringbedrijf te runnen. Daar ga ik voor. Status B.V. heeft mij het vertrouwen gegeven dat alles mogelijk is.” 

Ik raad iedereen die een baan zoekt, Status B.V. aan. Vorig jaar overleed mijn man. Tot die tijd redden we het samen altijd prima, maar daarna moest ik naast dit verlies opeens voor mezelf zorgen. Ik ontdekte al snel dat ik graag wilde gaan werken om weer onder de mensen te komen. Maar een baan vinden, dat bleek nog niet zo gemakkelijk met mijn leeftijd. Via de afdeling Arbeidsintegratie kwam ik bij Status B.V. terecht. Bij hen kon ik een cursus interieurverzorging doen. Volgende week mag ik mijn diploma ophalen. En nog beter, deze week ben ik begonnen met werken. Ik werk nu vijf dagen in de week, drie uurtjes op een dag. Daarmee kan ik helemaal uit de uitkering. Ik ben ontzettend blij dat ik weer wat te doen heb. Status B.V. heeft mij enorm geholpen: hoe maak je een cv, hoe presenteer je jezelf? Ze namen de tijd het me allemaal te leren.

Iris is alleenstaande moeder. Ze onderhield zichzelf en haar kleine koter van een uitkering. Eerder dacht ik: een leuke baan vinden, gaat voor mij toch niet makkelijk. Ik heb mijn handen zo al vol genoeg. En ik krijg elke maand mijn geld. Waarom zou ik heel veel moeite doen voor het vinden van een baan?

Toen kreeg Iris via de gemeente Soest een leer-werkplaats aangeboden als callcentermedewerker bij Status B.V. Ze mocht op gesprek komen. “Ik stond niet heel erg te springen, maar ik wist dat deze dag ooit zou komen. Ik ging er dus maar voor.” Het gesprek beviel Iris wonderwel. “Het concept van Status B.V. sprak me heel erg aan. Mensen zoals ik, die al heel lang buiten het arbeidsproces staan, krijgen daar weer een kans om aan het werk te komen. Zelfs de eigen medewerkers hebben een soortgelijke voorgeschiedenis. Ik voelde me welkom en gelijkwaardig.” Iris leerde een hoop tijdens haar stage en groeide uit tot een volwaardige medewerker.

De Italiaan Mauro is altijd dáár waar het werk is. En dat bracht hem in 2008 de nitief naar Nederland. Maar hij had toen al heel wat periodes in Nederland gewerkt. “Ik ben stukadoor. Ik ondervond al snel dat het werkklimaat voor een stukadoor in Nederland veel prettiger is dan in Italië.” Mauro kende het land van vakanties. Doordat hij vaak naar Nederland kwam, deed hij er ook waardevolle zakelijke contacten op. “Toen ik op een bepaald moment scheidde van mijn vrouw in Italië, besloot ik te kiezen voor Nederland. Ik ga waar het werk mij brengt. En Nederland bracht mij in die tijd veel werk. Ik was ook van het land gaan houden: de natuur, de koelte en zelfs de regen.”

Status B.V. heeft de extra hulp gebracht die ik nodig had om aan het werk te komen. Elders kreeg ik die niet. En het jne was dat ik vanaf het begin gewoon mezelf kon zijn. Er was geen druk. Ik hoefde in principe niks. Zij hebben gekeken naar wie ik ben en wat bij mij past. Ondertussen werk ik als interieurverzorgster in een verzorgingstehuis. Ik ben ontzettend blij dat ik weer onder de mensen kom, weer een ritme heb, en een reden heb om uit mijn bed te komen. En ik ben nuttig. De mensen in het verzorgingstehuis laten merken dat ze me waarderen. Onder het schoonmaken, maak ik vaak gezellig een praatje met de bewoners. Af en toe moet ik dan even laten weten dat ik door moet met werken, anders blijven de kamers vies. Gelukkig wordt dat ook wel begrepen. 

‘U bent afgewezen, omdat u te weinig ervaring heeft.’ Dat is de reactie die heel veel net afgestudeerde jongeren te horen krijgen. Ook Daisy, een afgestudeerde helpende (niveau 2), kreeg deze reactie steeds maar weer terug op haar sollicitaties. Bovendien had ze te maken met een moeilijke thuissituatie. Daardoor voelde ze zich extra onzeker. “Tja, dan ben je zeventien jaar en kom je meteen al thuis te zitten. Ik kon gewoon geen werk vinden. Ik woonde afwisselend bij mijn vader en moeder en kon mezelf nog redden. Maar ik voelde me nutteloos en ongelukkig doordat ik niets te doen had. Ik wilde graag geld verdienen in plaats van thuis op de bank hangen.”